Właśnie przeczytałem jeden z wielu alarmujących artykułów:
http://praca.interia.pl/news-polsce-grozi-katastrofa-demograficzna-bez-imigrantow-wkrotce,nId,1501386#iwa_item=2&iwa_img=0&iwa_hash=39148&iwa_block=business_news
Polsce grozi katastrofa? Czy takie prognozy kogoś wzruszają?
Mnie jako profesjonalistę, tak. Ale czy dołują?
Do tego powrócę na koniec notki
A, czy jako obywatela tego kraju, po prostu zwykłego "ludzia"?
Nie, Ja się wręcz cieszę.
Jak to możliwe?
Przecież kaażdy z nas jest przede wszystkim ojcem, matką, mężem, żoną, synem, córką. I nie ma w tym nic złego.
Jeżeli jesteśmy profesjonalistami w jakiejś dziedzinie - mądrzymy się na jakiś temat za określone pieniądze - to przecież też jako: ojciec, jako matka, jako osoba, która myśli przede wszystkim o swojej rodzinie, lub o sobie.
I właśnie teraz ja, jako ojciec trójki dzieci (21, 19,12), po prostu się z tego powodu... bardzo, ale to bardzo bardzo cieszę, że...
Polskę dopadł problem demografi, że tak mało dzieci się urodziło, gdy...
moi dwaj synowie zostali poczęci.
Oczywiście nic od tego państwa nie chcę
i niczego nigdy nie dostanę za to, że, jako nieliczny z mojego pokolenia, zdecydowałem się na taki krok - założyłem rodzinę i mam trójkę dzieci.
I niczego nie chcę.
Dlatego bez żadnych wyrzutów sumieniz, jeszcze raz napiszę:
CIESZĘ SIĘ,
bo ja nie chcę żadnej jałmużny do tego państwa, od biurokratów.
Ja ją wezmę od praw rynku, ja pośrednio - jako ojciec - a moje dzieci bezpośrednio - jako młodzi ludzie wkraczający dzisiaj (za 2-3 lata) na rynek pracy.
Jak ja się cieszę.
A co z systemem emerytalnym?
Nadal będę pisał, że demografia go zrujnuje. I nadal będę wskazywał na rozwiązania. W sumie także na tym skorzystam: bo przecież moja przyszłość także jest związana z przyszłymi problemami.
Taki mój zawód. Ale to jest przypadkowe.
Mój post adresuje do wszystkich, którzy tak jak ja mają dzieci w wieku - nastu lat:
CIESZMY SIĘ Z TEGO, ŻE DOPADŁ POLSKĘ KRYZYS DEMOGRAFICZNY
